जागतिक कन्या दिनाचे अनोखे गिफ्ट..

 थेट कर्नाटकामध्ये केली मुलीच्या अपघातग्रस्त मैत्रिणीची  मदत

जागतिक कन्या दिनाचे अनोखे गिफ्ट 

मुलीचा फोन आला आणि तिचा आवाज ऐकून मी स्तब्ध झालो. कारण ती घाबरलेल्या परिस्थितीत मैत्रिणीवर कर्नाटकामध्ये घडलेला प्रसंग सांगत होती. मी शांततेने ऐकलं आणि क्षणाचाही विलंब न करता मदतीसाठी प्रयत्न सुरू केले. काही मिनिटात त्याला यश आले आणि त्या मैत्रिणीला मदत मिळाली जागतिक कन्या दिन (डॉटर डे)च्यानिमित्ताने मी मुलीला असं अनोखे गिफ्ट दिले. तिच्या मैत्रिणीला मदत झाली आणि माझं मलाही समाधान लाभलं.

त्याचे असे झाले मी माझे मित्र अरविंद साठे यांच्या दुकानात बसलो असतांना  मला मुलीचा फोन आला. पप्पा माझ्या मैत्रिणीच्या सर्व कुटुंबियांचा अपघात झालाय. फक्त माझी मैत्रीण शुद्धीत आहे. तिचे आई, वडील, भाऊ बेशुद्ध आहेत. ती फार घाबरून सांगत होती. हे ऐकून मीसुद्धा स्तब्ध झालो. पुढे तिला विचारले, अग अपघात कुठे झाला? तिने सांगितले, बेळगाव. पप्पा काही करा, त्यांना मदत करा, माझी मैत्रीण रडत सांगत आहे. ती फार घाबरली आहे. यावेळी मी तिला बोललो, अरे बेटा बेळगाव कर्नाटकमध्ये आहे. कशी ओळख काढणार? थांब थोडा विचार करतो, काळजी करू नको. तुझ्या मैत्रिणीचा मोबाईल नंबर पाठव, मी पाहतो. तिची मैत्रीण मूळची केरळची पण ती शिक्षणाला नगरला व तिचे आई-वडीलही इकडेच स्थायिक झालेले. मला मुलीने नंबर पाठवला तसा मी तिच्या मैत्रिणीला फोन केला.  तिला सांगितले,  अग मी पूर्वजाचे पप्पा बोलतोय. माझा आवाज ऐकून रडतच ती सांगत होती, काका काही करा मला मदत करा. काहीच कळत नाही. पप्पा, मम्मी व भाऊ बेशुद्ध आहेत आम्हाला एका हॉस्पिटलला आणले आहे. यावेळी मी तिला धीर दिला, असं कर डॉक्टर किंवा नर्सकडे मोबाईल दे. मी सर्व माहिती घेतो व तुला मदतीचा प्रयत्न करतो.  तिने फोन सिस्टरकडे दिला. मी त्यांच्याशी बोललो. सिस्टर म्हणतं होत्या, अहो मुलगी फार घाबरली आहे.  तिला धीर द्या. बाकीचे सर्व बेशुद्ध आहेत. डॉक्टर उपचार करतायेत पण या मुलीला इकडची भाषा कळत नाही. तिला  मल्याळम, मराठी व इंग्रजी येते व इकडे सर्व कन्नड. पण मला मराठी येते.   मी तिला समजवले,  तुम्ही पण समजवा. हे ऐकून मलाही काही सुचेना मी तिला धीर दिला व फोन कट केला. 

मला आठवण झाली की माझा मित्र नरेश कांबळे याची सासूरवाडी त्याच भागात कुठे तरी राहतात. मी लगेच त्याला फोन केला अन त्याला सर्व हकीकत सांगितली. त्यानसुद्धा त्याच काळजीने ताबडतोब त्याचे मेहुणा गणेश यांना फोन करून मदत मागितली. पण  गणेश बंगलोरवरून येत होता. त्याला बेळगावला यायला वेळ लागणार होता. पण तो म्हणाला काही तरी करतो व तुझा नंबर मी त्याला ीाी केला व त्याचा नंबर तुला ीाी  केला असे माझा मित्र नरेशने सांगितले. हे सर्व ऐकून मला थोडा धीर आला. मी ही गोष्ट माझ्या मुलीला सांगितली व तिला तिच्या मैत्रिणीला सांगायला सांगितले. होईल काही तरी मदत. तितक्यात बेळगाववरून मित्राचा मेहुणा गणेशचा फोन आला. साहेब मला बेळगावला यायला दीड-दोन तास लागतील. पण मी माझ्या बायकोला ताबडतोब पाठवतो. तुम्ही मला पेशंटचा नंबर द्या. हे ऐकून संकटातून बाहेर पडल्यासारखे मला वाटले. मी ताबडतोब मुलीच्या मैत्रिणीचा नंबर दिला व त्यांना बोललो, साहेब तुमचा फार आभारी आहे. तो  म्हणाला, माणूसच माणसाला कामाला येतो. तेव्हा खरंच माणसातला देव शिल्लक असल्यासारखे वाटले. त्यानंतर मित्राच्या मेहुण्याची बायको मुलीला फोन करून चहा-नाश्ता घेऊन हॉस्पिटलमध्ये पोहचली. तिने त्या मुलीला धीर दिला,  बेटा काळजी करू नको सर्व ठीक होईल. अशाप्रकारे या सर्व घटनेला एक-सव्वा तास गेला. थोडे मन शांत झाले व माझ्या कामात गुंतून गेलो. 

सायंकाळी घरी आलो. मुलगी समोर दिसली व म्हणाली, पप्पा थँक्यू. मी म्हणालो, काय झाले बेटा. ती म्हणाली, माझी मैत्रीण आता भीतीतून बाहेर आली असून, ती शांत झाली. ती आता रडत नाही. तिचे मम्मी, डॅडी व भाऊ शुद्धीत आले. मी तिला म्हणालो, बेटा थँक्यू काय हे तर आपले कर्तव्य आहे. तिचे  हे सर्व बोलणे ऐकून पाण्यात बुडणारी नाव किनार्‍यावर आल्यासारखे वाटले. त्यानंतर ती मला म्हणली, पप्पा जशी तुमची तिला मदत झाली तशी मीसुद्धा तिला मदत केली. मी म्हणालोे ते कसे? तर तिने सांगितले, पप्पा माझी पुण्याची मैत्रीण नेहमी बेळगावचे नाव घ्यायची. तिचे मामा तिकडे राहतात, याची मला आठवण झाली व मी तिला फोन करून सर्व माहिती दिली व मैत्रिणीचा फोन नंबर दिला. तिच्या मामानेसुद्धा त्यांना मदत केली ते इन्शुरन्सचे काम करतात. त्यांनी डॉक्टरांबरोबर बोलून सर्व इन्शुरन्सचे काम करून दिले. मी म्हटले, अरे वा तू पण मदत केली, शेवटी ‘बाप से बेटा सवाई’ची जाणीवही झाली व मुलीलासुद्धा सामाजिक भावनेची जाणीव झाली हे समजून मला चांगले वाटले.

खरंच या पृथ्वीवरच देव आहे व तो माणसातच आहे हे संतांनी सांगून ठेवले आहे ते खरंय त्याची प्रचिती मला आली. मला वाटतं जर माणसाने माणसाबरोबर माणसासारखं वागले तर कोणालाही मदतीची आवश्यकता भासणार नाही,  आहे तिथे तो सुखी आणि आनंदात राहू शकतो.

शब्दांकन-श्रीनिवास बोज्जा